Rouwverwerking echtgenoot of partner: wat moet je beginnen?

Als je je partner of echtgenoot verloren hebt, voel je een intense pijn. Het is de pijn van het missen. Het is een pijn die je niet wilt hebben en niet wilt voelen. Sterker nog, je wilt het liefst de oorzaak van je pijn wegnemen: je wilt ‘gewoon’ je dierbare terug hebben. Je wilt – om het met alledaagse woorden te zeggen – niet ‘aan’ het verlies. Emotioneel gezien verzet je je. Dat is heel begrijpelijk.

Natuurlijk weet je verstandelijk dat het sterven van je echtgenoot of partner een gegeven is. Je weet ook dat je pijn logisch is, maar vermoedelijk wil je vervolgens die pijn en je verdriet meteen ‘verwerken’ en daar het liefst niet heel lang over doen.

Het woord ‘rouwverwerking’ is in onze maatschappij helemaal ingeburgerd. Het is voor iedereen duidelijk  wat er mee bedoeld wordt. Het woord ‘rouwverwerking’ ademt ook helemaal onze manier van denken: als we een probleem hebben, willen we het oplossen door iets te doen. In veel situaties kan dat ook. Maar bij rouw kan het niet.

Feit is dat ‘rouwverwerking van een echtgenoot of partner’ eigenlijk niet bestaat en dat je een verlies van een dierbare niet verwerken kunt. Iets verwerken houdt namelijk in dat je door je pijn heen gaat, het verlies accepteert en het achter je laat. Dit vraagt om uitleg. Het lijkt namelijk vreemd, temeer daar de website ‘rouwverwerkingonline.nl’ heet.

Het toelaten van de pijn en het ondergaan van de pijn is heel belangrijk. Maar wat betreft het ‘accepteren’, het is zeer de vraag of je een verlies moet willen accepteren en of dit mogelijk is. Het gaat veel meer om het onder ogen zien van je nieuwe realiteit. Dat is iets anders dan accepteren. Het achter je laten van het verlies en het gemis, is meestal onmogelijk en in wezen niet gewenst. Het is daarom ook verstandig niet naar ‘verwerken’ te streven. Het is ook niet nodig. Het kan anders.

Als ‘rouwverwerking echtgenoot of partner’ niet kan. Wat moet je dan wel?  Belangrijk is allereerst dat je de pijn van het verlies van je echtgenoot of partner toelaat en haar voelt. Vervolgens – en dat is wat anders dan accepteren en achter je laten – gaat het er om dat je ermee om leert gaan. Vaak blijft het gemis ten diepste altijd aanwezig: de echtgenoot wordt op vele momenten in het leven van de achterblijvende partner gemist. Maar… het verdriet verandert wel. Van ondragelijk, wordt het een klein beetje dragelijk en van een klein beetje dragelijk wordt het redelijk dragelijk. Daarna wordt het dragelijk. Nog weer later kun je weer genieten van het leven, ook al lijkt dat nu onvoorstelbaar en zelfs ongewenst. Dat is het moment waarop je ermee om hebt leren gaan.

Je verwerkt het verlies en je verdriet dus niet, maar leert omgaan en leven met het gemis en het verdriet. Dat gaat niet vanzelf en niet snel. Je moet er je best voor doen en je hebt er tijd voor nodig. ‘Rouwverwerking van een echtgenoot of partner’ (ik gebruik die veel gebezigde term ook maar gewoon) vraagt veel van je. Maar er komt een dag waarop je het gemis en verdriet als het ware ‘verweven’ hebt in jouw leven.