Verlies van een kind (1)

Je hebt je kind(je) verloren en weet niet wat je beginnen moet. Dat je de stap hebt gezet om op het internet te gaan zoeken op ‘verlies van een kind’, is heel knap. Je ziet in dat je op de huidige manier niet of niet goed verder kunt en hebt besloten om uitleg, herkenning, steun, verzachting van je pijn of handvatten en tips te zoeken.

Ik begin bij het begin. Namelijk wat is rouw bij het verlies van een kind? Als je je kind of kindje verloren hebt, dan voel je een intense pijn. Pijn om het missen en pijn omdat het leven niet klopt: een kind moet niet sterven maar juist leven. Het is een pijn die je niet wilt hebben en niet wilt voelen. Sterker nog, je wilt het liefst dat je pijn weggenomen wordt doordat je ‘gewoon’ je kind terugkrijgt. Maar wat je daarmee in wezen zegt en aangeeft is dat je – om het met alledaagse woorden te zeggen – niet ‘aan’ het verlies van je kind wilt. Je wilt dat het zogenaamde ‘verlies van een kind’ er niet is. Emotioneel gezien verzet je je en dat is heel begrijpelijk. Je verzet heeft een naam: rouw.

Natuurlijk weet je met je verstand dat het sterven van je kind(je) en het verlies van je kind een gegeven is. En je weet ook dat je pijn begrijpelijk is. Maar vermoedelijk wil je ook graag je pijn en het verdriet ‘verwerken’ en daar het liefst meteen mee beginnen.

Het woord ‘rouwverwerking’ bij het verlies van een kind is in onze maatschappij helemaal ingeburgerd. Het is voor iedereen duidelijk  wat er mee bedoeld wordt. Het woord ‘rouwverwerking’ ademt ook helemaal onze manier van denken: als we een probleem hebben, dan willen we het graag oplossen door iets te gaan doen. In veel situaties kan dat ook. Maar bij rouw kan dat niet.

Feit is dat je het verlies van een kind(je) eigenlijk niet kunt ‘verwerken.’ Iets verwerken houdt namelijk in dat je door je pijn heen gaat, het verlies accepteert en het achter je laat. Dit vraagt om uitleg. Het lijkt namelijk vreemd, temeer daar deze website ‘rouwverwerkingonline.nl’ heet.

Het toelaten van de pijn en het ondergaan van de pijn is heel belangrijk. Maar als het om accepteren gaat, is het zeer de vraag of je een verlies moet willen accepteren en of dit eigenlijk wel mogelijk is. Het gaat veel meer om het onder ogen zien van je nieuwe realiteit. Dat is iets anders dan accepteren. Het achter je laten van het verlies en het gemis, is meestal onmogelijk en niet gewenst. In deze zin is het verstandig niet naar ‘verwerken’ te streven. Het is ook niet nodig. Het kan anders.

Belangrijk bij het verlies van een kind, is dat je allereerst de pijn van het verlies van je kind(je) toelaat en haar voelt. Vervolgens – en dat is wat anders dan accepteren en achter je laten – gaat het er om dat je ermee om leert omgaan. Vaak blijft het gemis in wezen altijd aanwezig: het kind wordt op vele momenten in het leven van de ouders of grootouders of anderen gemist. Maar… het verdriet verandert wel. Van ondragelijk, wordt het een klein beetje dragelijk en van een klein beetje dragelijk wordt het redelijk dragelijk. Daarna wordt het dragelijk. Nog weer later kun je weer genieten van het leven, ook al lijkt dat nu onvoorstelbaar en zelfs ongepast. Dat is het moment waarop je hebt leren omgaan met het verlies.

Je verwerkt het verlies van een kind(je) dus niet, maar leert omgaan en leven met het gemis en het verdriet. Dat gaat niet vanzelf en niet snel. Je moet daar je best voor doen en je hebt er tijd voor nodig. Rouw bij het verlies van een kind vraagt veel van je. Maar er komt een dag waarop je het gemis en verdriet als het ware hebt ‘verweven’ in jouw leven.